معنای پدر مادری یعنی چه؟
گاه، احساس برتری و قدرت مندیِ ما نسبت به کودکان موجب می شود، گمان کنیم که آن ها هنوز برای حل بسیاری از مشکلات کوچک هستند و یا حتی کوچک تر از آنند که بتوانند مزه ناکامی و شکست را بچشند. این باور به احتمال فراوان راجع به بسیاری از کودکان غلط است. قبل از هر چیز، بزرگ‌تر‌ها می بایست این استنباط های شخصی را بشناسند. و سپس، اطمینان و اعتماد به نفس را در آن ها بپرورانند. حال ممکن است بگوییم چه طور؟
گامِ اول، تصمیم به داشتن احساس اطمینان به آن ها است. این که آن ها دارای رأی، نظر و نگرش هستند. هرچند ممکن است سطحی، واقع‌بینانه و به دور از عُرف باشد.
بزرگ ترها هیچ گاه بر این باور نخواهند بود که فرزندان شان را به دستِ سرنوشت بسپرند و یا آن که الگوی “هرچه پیش آید، خوش آید” را در ذهـن داشته باشند. همچنین بهتر است بزرگ ترها بدانند، فرزندان تجربیات گوناگون زندگی را به سرعت و به یکباره فرا نخواهند گرفت.
پیشنهاد می شود، بیش از آن که بزرگ ترها برای کودک سایه ای باشند تا در آن ها حس آسودگی داشته باشند، بهتر است هم چون صـافی عمل کنند تا از طریق آن، فرزندشان با تجربه های گوناگون زندگی رو به رو شود و با آن ها دست و پنجه نـرم کند. بزرگ ترها گاه می بایست فرصت طلب باشند تا از موقعیت های مناسب استفاده کنند تا کودکان مجالِ تجربه توانایی های شان را کسب کنند.
پدر مادری ، یعنی آمادگی و رویارویی برای لحظاتی که مشکل برای کودک پیش آمده. پدر مادری، یعنی من هسـتم تا «باهــم» حلش کنیم. پدر مادری ، یعنی اوقات بد و خوب همیشه هستند، پس، رابطه مان سرِجایش است. بزرگ ترها می توانند این نگرش و روش را از همان ابتدای تولد آغاز کنند. به تدریج، با دقت و راهنمایی، چالش ها و مشکلات را زیر نظر می گیریم و برای آن ها چاره و اقدام می اندیشیم.
به نظرتان پدر‌و مادری یعنی چه؟
