سازگاری یک نوع رفتار است. یک نوع رفتار آموختنی که در آن فرد به محرک های محیط رو به رویش توجه کرده و بر اساس آن تصمیم به یک رفتار اثربخش می گیرد. مثال ساده اش ترافیک است. شما در یک ترافیکِ طولانی و اعصاب خرد‌کُن می توانید رفتار سازگارانه یا سازش مآبانه داشته باشید.
سازش مآبانه اش این است که تا خودِ مقصد بد و بیراه بگویید و حرص ترافیک را بخورید؛ و سازگارانه اش این است که تا مقصد مثلاً یک قصه صوتی یا یک قسمت از پادکست محبوب تان گوش دهید. اگر موقعیت را کمی لذت بخش و مثمر ثمر پایان برسانید، سازگاری کرده اید.
