نوزادان برای ساخت کلمات (که در مرحلۀ اول به غان و غون کردن مصطلح است) از دیرباز آن ها را با محبت و نوازش آغاز می کنند. اما به تدریج، غان و غون های ساده همچون «با-با-با»، به زمزمه های کمابیش پیچیده تر مثل «با-گو-گی» که فرایند سخت و طولانی تر را به وجود می آورد و همین مسئله موجب حدس و گمان های پژوهش گران در گذشته شد. مطابق بر مطالعه منتشرشده در «journal Nature»، و یافته های دیگر محقیقن، فرایندی مشابه در یادگیری زبان انسان و یادگیری آواز پرندگان وجود دارد.
در این مطالعه، محققان Dina Lipkind ,Ofer Tchernichovski به همراه همکاران دیگر یافته هایی را درباره پرندگان و نوزادان به دست آوردند که در واقع خطاهای لفظی آواهای اختصاصی یادگیری به شمار نمی رود؛ اما در عوض، یادگیری به تغییر و تحویل بین اصوات و فرایند اتصال آن ها اشاره دارد. برای هر دو نوع، تحول به صورت اختصاصی و مجزا باید یاد گرفته شود. به عبارت دیگر، یادگیری بیان کردنِ ترکیباتِ ساده ای مثل «گو-گا»، به آسانی و سریع برای کودک امکان پذیر نیست که مثلاً او بتواند به راحتی آن را برعکس کند و بگوید: «گا-گو».
پس، یادگیری برای صحبت کردن فرایندی پُرزَحمت و آرام است.
در بخش اول مطالعه، پژوهشگران طریقه یادگیری آوای فِنچ ها را دنبال کردند. به طور معمول، یک فِنچ فقط یک آوا بلد است و می داند. برای مثال، یک الگوی نوشته شده و تکراری که می تواند به صورت «ABC-ABC» کوتاه شده باشد. «لیپکایند» یادگیری پرندگان برای یک آوای جدید را به این صورت دنیال کرد که آن ها با ترکیب کردن نُت های شبیه به هم آواهای مختلفی را به صدا در می آورند، مثل «ACB,ACB» اما در فرایندی سخت و پُرزحمت. او احتمال داد که پرندگان به منظور هر یادگیری، به تحول جدید به صورت یک به یک و یا مرحله به مرحله نیاز دارند. یعنی یادگیریِ اولیه «AC»، در ادامه یادگیری «CB» و سرانجام «BA» منتج خواهد شد. که این فرایند برای چندین هفته پیش می رود و به طول می انجامد. در مرحله بعد، پژوهشگران شگفت زده شدند که آیا آن ها ممکن است الگویی مشابه در نوزادان انسان را مشاهده کنند؟
این مهم، به تلاش برای دریافت موضوعی مشترک بین «Gary Marcus» و «Doug Bemis» از دانشگاه نیویورک منجر شد که آن ها تحلیل هایی از یک سری داده درباره نوزادان بین نُه تا بیست و هشت ماهه را به صورت هر دو هفته یک بار ثبت کردند. آن ها چگونگی تحولِ یک غان و غونِ تکراری ساده را شنیدند و بررسی کردند. به‌طور مثال: «ba ba ba» یا «da d a da». و در ادامه اظهارات مرکبی هم‌جون «Ba goo gi». آن ها دریافتند که درست شبیه به پرندگان کودکان نیز یک دفعه تحول زبانی شان شکل نمی گیرد. در عوض، آن ها به‌منظور یادگیری هر تحول زبانی می توانند بین هجاها جداسازی شکل می دهند. به‌طور میانگین، این طور به نظر می آید که کودکان برای مدت پنج ماه اتصال از یک هجا به هجاهای دیگر را یاد می گیرند.
به‌قولِ «تچرنیچکوفسکی» این یک راه طولانی برای یادگیری به حساب می آید. چه برای کودکان و چه پرندگان!
منبع:
APA JournaL
November 2013
NewYork’s Hunter College
