نخستین نکته در خصوص شخصیت سالم این است که شخصیت سالم «روند» است، نه حالت بودن، «مسیر است ، نه مقصد».
تحقق خود پیش می رود، هیچگاه پایان نمی پذیرد و وضعیتی ایستا ندارد.
این هدف رو به آینده فرد را به پیش می راند و همه جنبه های خود را دگرگون می سازد و می پروراند. راجرز در این باره می نویسد: «تحقق خود، شهامت «بودن» و غوطه ور شدن در جریان زندگی است.»
افراد سالم به صورت آگاهانه و معقول عمل می کنند و بر روی هیجاناتی که به آنها وارد می شود تسلط داشته و کاملاً آگاهانه رفتار می کنند. ماهیت ارادی شخصیت انسان سالم نگاه به جلو دارد نه به دوران گذشته و این نگاه باعث آزادی انتخاب و عملکرد کارآمد فرد می شود.
انگیزه های انسان بالغ اساساً مستقل از دوران کودکی اوست و تنها هدف ها و امیدها و آرزوها و برنامه هایی که برای آینده داریم انگیزه ای برای پیشرفت آینده است.
وجه تمایز شخصیت انسان سالم و شخصیت بیمارگونه همین اهداف و نگرش پویا و تلاش برای آینده است.
شخصیت سالم انسان مدام به دنبال تنوع و تجربه های تازه و کشف چیزهای تازه است.
گاهی با شخصیت هایی روبرو می شویم که به قصد رسیدن به این تجربه ها و اهداف و آرزوها٬ دست به کارهایی زده که با تنش های فراوانی روبرو هستند و او را مدام از هدف و انگیزه ای به هدف و انگیزه ای دیگر سوق می دهد. چرا که رسیدن به این هدف٬ احتمالا او را قانع نمی کند و به دنبال سطوح بالاتری از مهارت و شایستگی هستند.
و ما را به یاد این ضرب‌المثل می اندازد که هر چه بیشتر داشته باشی٬ بیشتر می خواهی.
