هر یک از ما پیوسته در حال ارزیابی دنیای پیرامون خود هستیم و گاهاً به چیزهای که می بنیم علاقمند می شویم یا بدمان می آید و عجیب است برایمان وقتی می شنویم کسی بگوید: «هچ احساسی به شکلات، ماهی و یا نویسندگان ندارم». این به خاطر تفاوت در نگرش هاست.
نگرش ها؛ ارزیابی کردن افراد، اشیا یا نظرات هستند. نگرش ها ترکیبی از باورها و هیجا‌ن هایی است که شخص را پیشاپیش آماده می کند تا به دیگران، اشیا و گروه های مختلف نگاهی مثبت و منفی داشه باشد.
این نگرش ها هستند که نحوۀ عملکرد ما را تعیین می کنند. نگرش های ما تا حدودی با ژن های ما در ارتباط هستند. به عنوان مثال دوقلوهای همسان حتی زمانی که در محیط های متفاوت بزرگ می شوند و اصلاً یکدیگر را نمی شناسند، در مقایسه با دوقلوهای ناهمسان نگرش مشترک بیشتری دارند. البته در کنار این مولفۀ وراثت، تجربه های اجتماعی ما نیز نقش مهمی در شکل گیری نگرش هایمان دارند.
گاهی نگرش های ما مبتنی بر حقایق و باورهای افراد دربارۀ ویژگی های شی است که نگرش های مبتنی بر شناخت نامیده می شوند. بر حسب این نوع نگرش می توانیم محاسن و معایب یک شی را طبقه بندی کنیم.
گاهی نگرش ها بر پایه احساسات و ارزش های افراد است که نگرش های مبتنی بر عاطفه نامیده می شوند.
گاهی نگرش مبنی بر مشاهدات حاصل از نحوۀ رفتار فرد در مقابل شی است که نگرش مبتنی بر رفتار نامیده می شود.
زمانی که نگرش شکل می گیرد گاهی به راحتی آن را بیان کرده و آگاهانه تإیید می کنیم.به این نوع نگرش ها، نگرش های آشکار می گوییم. اما گاهی درباره موضوع فکر کرده و موضوع مورد نظر خارج ا ز حوزۀ خودآگاهی قرار دارد که نگرش های نا آشکار نامیده می شوند.
