طرحواره خود تحول نیافته – استقلال شخصی
نزدیکی و درگیری عاطفی شدید با یک یا چند نفر از افراد مهم زندگی (اغلب والدین) که به بهای از دست رفتن رشد اجتماعی بهنجار و طبیعی است.
طرحواره خود تحول نیافته غالباً با این باور همراه است که حداقل یکی از افراد درگیر قادر نیست بدون حمایت مداوم دیگری به زندگی خود ادامه دهد یا شاد باشد. این طرحواره با احساس غرق شدن در دیگری یا یکی شدن با دیگری همراه است یا این که فرد هویت فردی ندارد.
این طرحواره غالباً به صورت احساس پوچی و سردرگمی و بی هدفی تجربه می شود و فرد در موارد شدید حتی وجود و هستی خود را زیر سوال می برد. این افراد احساس وابستگی شدید نسبت به اطرافیان خود دارند.
این افراد احساس می کنند که وجودشان در دیگران ادغام شده است و بدون دیگران (مثلا والدین و یا یک شخص دیگر) هیچ هویت جداگانه ای ندارند.
سبک های مقابله در مقابل این طرحواره:
- تسلیم: از رفتار افراد مهم زندگی بسیار تقلید می کنند و با کسی ارتباط برقرار می کنند که رهبر و فرمانروای آن ها است.
- اجتناب: اگر کسی به آن ها بگوید باید خودت مستقل باشی از او کناره گیری می کنند.
- جبران افراطی: گاهی بعضی از این افراد برعکس موارد بالایی به صورت افراط گونه ای خود را مستقل نشان می دهند و برای کارهای سخت هم درخواست کمک نمی کنند.
