یک رابطه‌ی خوب یعنی وابستگی عاطفی متقابل
درحالی که یک رابطه ناسالم وابستگی احساسی را شامل می شود. حال تفاوت میان این دو چیست؟ اتکای متقابل یک خیابان دو طرفه است ولی وابستگی احساسی خیر.
به عنوان مثال:
در وابستگی متقابل وقتی من غمگینم، برای آروم شدن به تو تکیه می کنم و در عوض زمان هایی هم تو به من تکیه داری. این نوعی وابستگی متقابل است؛ ولی در وابستگی احساسی من همیشه و همه وقت برای آرامش دادن بی وقفه به تو آماده ام، اما هیچ زمانی ازت انتظار متقابل ندارم. یا اصلا ازت تقاضا نمی کنم به نیازهای من پاسخ بدی.
این که تمامی نیازهای شریک خود را برآورده کنید و انتظار نداشته باشید که نیازهایتان برآورده شود؛ یا برعکس، این رابطه رابطه سلامت و بالغانه ای نیست. قربانی کردن خود، نامش عشق نیست و می تواند منجر به احساس گناه در یکی از شما یا در هر دو طرف بشود.
در رابطه، این طبیعی است که نگرانی هایتان را با پارتنر (شریک) خود در میان بگذارید. در یک رابطه خوب، شما به نگرانی های یکدیگر اهمیت می دهید. اما میان این اهمیت دادن و اشتغال ذهنی پیدا کردن، مرزی وجود دارد.
مثالی از وابستگی عاطفی ، اگر پارتنر شما درباره یک اتفاق کاری پیش رو در محل کارش دل نگران باشد، این بسیار مثبت است که شما با شفقت به او گوش بسپارید.
با همدلی چند کلمه ای با او صحبت کنید و سپس سر کار خود برگردید، این درکی از وابستگی های عاطفی سالم است. در این سناریو شما نشان می دهید که برای توانایی شریک زندگی خود جهت رویارویی با چالش های زندگی احترام قائلید.
حال فرض کنید که با شفقت به او گوش می دادید، با او صحبت می کردید و سپس کار خود را رها می کردید و تمام وقت و توجه خود را صرف می کردید تا پروژه کاری او را به اتمام برسانید. اینجاست که می توان گفت شما وارد حوزه دلبستگی ناسالم شده‌اید.
مشاوره روانشناسی خانواده بسیاری از این موارد و موارد شبیه به این را مورد بررسی و درمان قرار می دهد.
