کروناچه کرد ؟
کرونا یه دومین زمستان از شیوع خود پا می گذارد، همان طور که پیش بینی می شد آمار مرگ و میر هم زیاد شده است. از نظر پزشکی تخمین زده می شود که از سال قبل شدیدتر باشد. تا زمانی که یک واکسن تاثیر گذار برای کرونا پیدا شود. عوارض کرونا که از لحاظ اقتصادی باعث افزایش محدودیت بر کسب و کارها گشته می تواند فلج کننده و باعث مرگ برخی مشاغل گردد. اگر کمک های مالی و حمایتی قابل توجهی از سوی دولت ها اعمال نگردد. از منظر روانشناختی دومین زمستان همه گیری دوره ای سرد و تاریک خواهد بود و قابلیت این را دارد که به طور گسترده ای با خشم، سوگ، سرخوردگی و ناامیدی همراه باشد. اما می‌تواند لزوما اینگونه نباشد.
دومین زمستان و مواجهه با عوارض کرونا
پیش بینی می شد دومین زمستان از شیوع کرونا، با موج گسترده ای از همه گیری در جهان همراه باشد. عوارض کرونا در این موج دوم بر اساس آنچه قبلا در 1918 و 2003 رخ داده است قابل پیش بینی و از لحاظ پزشکی چالش برانگیز خواهد بود. اما می تواند اینگونه نباشد. با توجه به اینکه نگرش ما بر عملکردمان تاثیر می گذارد، می توانیم خود را از لحاظ روانشناختی برای این مسئله آماده کنیم. نگرش های خوش بینانه اما واقع بینانه می تواند بر رفتار و عملکرد ما تاثیر بگذارد. به گونه ای که باعث تاب آوری ما می گردد و منجر به کاهش اقداماتی شود که از لحاظ سلامتی و اقتصادی ما را به خطر می اندازند.
نگرش همه چیز است
فلاسفه رومی – یونانی مانند مارکوس اورلیوس، اپیکتتوس و کاتو عنوان کردند که نگرش همه چیز است. تحقیقی بر روی سه دسته از افراد که شرایطی سخت، مخل و مزمن داشته اند انجام گرفته است :
- بازماندگان حمله London Blitz در جنگ جهانی دوم
- بیماران دیالیزی
- بازماندگان جنگ عراق و کویت
وجه اشتراک هر سه گروه ویژگی های تاب آوری در آنها بوده است. این نگرش را شاید به توان در جمله «زندگی یک سفر است، نه مقصد» به درستی درک کرد. برخی اوقات سفر می تواند دلپذیر باشد اما یعضی اوقات باید مسیر را تحمل کرد. افرادی که مورد مطالعه قرار گرفته بودند، به عنوان تاب آور ترین افراد ویژگی خوشبینی آینده نگر را از خود نشان دادند. آنها هر روز برای همان روز زندگی می کردند. آنان این سفر را بر حسب دستاوردهایشان تعریف می کنند نه شکست هایشان. آنها موفقیت شان را نقطه عطف این سفر می دانند نه شکست ها و خود سفر را.
همین طور که می‌بینیم برای اینکه «دومین زمستان » را به بهترین شکل تاب بیاوریم ، اگر زندگی خود زا معطوف به پیدا شدن واکسن و مصونیت از ویروس تعریف کنیم ناامید خواهیم شد. واکسن به این زودی به دستمان نخواهد رسید. اما اگر ما همه گیری را به عنوان بخشی از این سفر که هنوز نامشخص است نگاه کنیم که باید آن را تاب بیاوریم نه تنها از نظر روانی تاب می آوریم بلکه بسیار قوی تر و رشد یافته تر از دل آن بیرون خواهیم آمد.
فردریش نیچه (1908) در «اینک انسان» در فصل (چرا من خیلی عاقل هستم ) به ما یادآوری می کند فردی که خوب گشته یا به عبارتی بهبود پیدا کرده است را می‌توان با ویژگی خاص توانایی تاب‌آوری در سختی ها شناخت . نیچه می گوید:
چیزی که تو را نکشد، قوی ترت می کند
پنج نگرش تاب آورانه که باعث عبور ما از شرایط سخت می شود .
برای اینکه افراد نگرش خود را تغییر بدهند باید سه نکته را در نظر داشته باشند: اول اینکه بپذیرند مشکلی وجود دارد. دوم اینکه بپذیرند که مشکل بر روی شخصیت شان تاثیر خواهد گذاشت. و سوم باید باور داشته باشند می توانند به طور موثر عمل کنند تا از شدت مشکل بکاهند.
همه گیری می تواند هم جسمانی و هم از نظر روانشناختی بر ما تاثیر نامطلوب بگذارد، این نکته غیر قابل انکار است . ردپای جهانی آن بر اکثر قریب به اتفاق جمعیت جهان مستقیم و غیر مستقیم قابل مشاهده است. جوامع هرگز از تخریب آن بهبود پیدا نمی کنند مگر اینکه تک تک افراد بهبود یابند. و کلید این بهبودی تصمیم آگاهانه برای غلبه بر ناملایمات ناشی از آن است.
5 نگرش برای مقابله با عوارض کرونا
1- خطر آلودگی و ابتلاء به بیماری کرونا را جدی بگیریم. کرونا می تواند ناتوان کننده و کشنده باشد. در هر سنی و هر وضعیتی سلامتی خود را بررسی کنید: (سن بالای 65 سال، دیابت، چاقی،بیماری های مزمن ریوی، ضعف سیستم ایمنی، بارداری،و بیماری قلبی …).
2- تصور کنید بیماری کرونا تهدیدی مداوم برای شما و خانواده تان است. صرف نظر از اینکه واکسنی برای آن یافت می شود یا نه . شما ممکن است از ویروس خسته شوید و بدنتان را بی دفاع بگذارید. اما ویروس همچنان پابرجاست و در حال قربانی گرفتن. پس باید هوشیار باشید.
3- به خودتان و محیط تان متعهد باشید. نه تنها برای خودتان بلکه با درنظر گرفتن دیگران با مسئولیت پذیری رفتار کنید. شاید خطر مرگ برای شما وجود نداشته باشد و یا شما آن را دور ببنید اما می توانید برای دیگران خطرآفرین باشید و بیماری کرونا را انتقال دهید و دوستان و عزیزانتان را در معرض خطر قرار دهید.
4- به یاد داشته باشید بهترین فاکتور پیشبین برای مقاومت انسانی ارتباطات است . مراقبت و حمایت از دیگران و داشتن این نگرش که زندگی با اشتراک گذاشتن و سهیم شدن به وسیله برقراری ارتباط بهتر پیش می رود باعث می شود که شادی های تان دوچندان شود و غمهای تان تقسیم گردد. روابطی که دارید را پرورش دهید. روابطی که از دست داده اید را دوباره ایجاد کنید و روابطی را که آرزو می کنید داشته باشید را ایجاد کنید. فاصله فیزیکی هرگز به معنی فاصله اجتماعی نیست. برای مهمانی های مجازی و دوره همی های آنلاین برنامه ریزی کنید. به صورت آنلاین و از فروشگاه های محلی خرید کنید تا از کسب و کارها در همسایگی خودتان حمایت کرده باشید. آنها را نیز سرپا نگه دارید. فرصت های رایگان برای تدریس و آموزش مجازی ایجاد کنید.
5- خود خواه نباشید و درک کنید این مسئله فقط درباره شما و عزیزانتان نیست و تنها به شما مربوط نمی شود. این متوجه همه ماست. همانطور که جان دان می‌گوید : « هیچ انسانی یک جزیره نیست افتاده بر خویشتن. هر انسانی قطعه ای از این خاک است. مرگ هر انسان جانم را می کاهد از این روست که نمی پرسم ناقوس ها برای که به صدا در می آیند چرا که می دانم برای توست »
ممکن است مجبور شویم بخود و همسایه گانمان متعهد شویم تا این سختی و ناراحتی را تحمل کنیم و تاب بیاوریم تا خودمان و دیگران به کرونا مبتلا نشویم. و شاید مجبور شویم سبک زندگی آشنای امروزمان را فدای زندگی فردایمان کنیم.
ترجمه از https://www.psychologytoday.com/intl
